Patellofemoral Ağrı Sendromu

Özet

Patellofemoral ağrı sendromu, spor tıbbı kliniklerinde görülen diz yaralanmalarının yaklaşık yüzde 25’ini oluşturan, dizin en yaygın bozukluklarından biri olarak tanımlanır. Bu durum, patellofemoral eklemin mekanik ve biyokimyasal değişikliklerinden kaynaklanan diz ağrısıdır. Hastalar genellikle, patella arkasındaki ön dizde yerelleşmiş, belirsiz bir ağrının sinsi bir şekilde başladığını ifade eder. Patellofemoral problemlerin nedenleri multifaktöriyel olup, anormal patellofemoral eklem mekaniği, alt kinetik zincirdeki değişiklikler ve aşırı kullanım gibi faktörleri içerir. Tanı için tek bir standart fizik muayene veya görüntüleme testi mevcut değildir. Tedavi, aktivite modifikasyonu ve belirlenen risk faktörlerinin düzeltilmesine odaklanır. Vakaların büyük çoğunluğunda cerrahi olmayan tedavi başarılı sonuçlar vermektedir.

Tanı

Patellofemoral ağrı sendromu tanısı çoğunlukla hastanın öyküsü ve fizik muayenesi ile konulabilir. Hastalar, patella arkasında ön dizde yerelleşmiş, sinsi başlayan belirsiz bir ağrı belirtirler. Bu ağrı genellikle yokuş yukarı veya aşağı çıkma, merdiven inip çıkma, koşma, çömelme ve dizin bükülü pozisyonda uzun süre oturma gibi patellofemoral kompresif kuvvetleri artıran aktivitelerle artar. Tanı, durumun çok faktörlü etiyolojisi nedeniyle sadece bir dizi fiziksel testin pozitif muayene testleri kümesi vermesi sonrasında konulmalıdır. Görüntüleme teknikleri belirli durumlarda faydalıdır. Dizin tam muayenesi, Q açısı ölçümü ve patellofemoral eklemin dikkatli bir değerlendirmesini içermelidir. Tek bir onaylayıcı test bulunmamaktadır.

Tedavi

Patellofemoral ağrı sendromu yönetimindeki başlangıç aşaması, aktivite değişikliği, NSAİİ’ler, buz veya soğuk uygulama ve patellar bantlama veya patellar destek gibi semptom kontrolüne odaklanır. Ağrı kontrol altına alındıktan sonra, tedavi hastaların mekanizma türüne göre sınıflandırılması ve belirlenen risk faktörlerinin düzeltilmesine odaklanmalıdır. Tedavi, anormal patellofemoral eklem mekaniğini düzeltmeye yönelik açık veya kapalı kinetik zincir egzersizlerini , gergin yumuşak doku yapıları için derin uzunlamasına masajı ve pasif germeyi , azalmış patellar hareketliliği için mobilizasyon tekniklerini , alt kinetik zincir sorunları için ortotikleri ve kalça kaslarını güçlendirmeyi ve sporcularda antrenman rejimini değiştirmeyi içerebilir. Egzersiz terapisi, kısa ve uzun vadede ağrıyı, işlevi ve semptomları iyileştirir. Rehabilitasyona rağmen kalıcı semptomları olan ve cerrahi ile düzeltilebilecek yapısal hizalanma anormallikleri bulunan hastalar için cerrahi tedavi önerilebilir.