Menisküs Yırtığı

Özet

Menisküs yırtığı, spor aktiviteleri veya günlük yaşamın normal hareketleri sonucunda ortaya çıkabilen yaygın bir yaralanmadır. Döner veya bükücü sporlara katılan atletik popülasyon en büyük risk altındadır. Menisküsler, femur ve tibia arasında yer alan, darbe emici ve kuvvet dağıtıcı görev gören medial ve lateral yapılardır. Yırtıklar, travmatik veya dejeneratif aşınma nedeniyle meydana gelebilir. Yaygın şikayetler arasında dizde takılma, kilitlenme, bükülme, diz ağrısı veya bu belirtilerin herhangi bir kombinasyonu yer alır. Manyetik rezonans görüntüleme (MRI) taraması, en doğru ve invaziv olmayan tanı yöntemi olarak kabul edilir. Küçük yırtıklar (1 cm’den küçük) başlangıçta konservatif yöntemlerle yönetilirken, büyük yırtıklar (1 cm ve üzeri) ve kök yırtıkları nadiren kendiliğinden iyileşir ve artroskopik menisküs onarımı veya kısmi menisektomi ile tedavi edilir. Başarılı bir sonuç elde etmek için yakın takip ve fizyoterapiye uyum esastır.

Tanı

Menisküs yırtığı tanısı için ideal görüntüleme testi Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI) taramasıdır. MRI bulguları yüksek hassasiyet ve özgüllüğe sahiptir ve menisküs yapısındaki artan sinyal ile konformasyonel değişiklikleri gösterir. Anamnezde, hastalar genellikle dönme hareketi sırasında dizde hissedilen bir olay ve sonrasında şişlik, takılma, kilitlenme veya dizde gevşeklik hissinden bahsederler. Fizik muayenede, eklem hattı palpasyonunda hassasiyet ve krepitasyon yaygın bulgulardır. Menisküs yırtığını değerlendirmek için McMurray testi, Ege testi ve Apley testi gibi özel klinik testler uygulanabilir. Kronik ve uzun süreli yırtıklar ile artrit öyküsü olan hastalarda, kemik değişikliklerini (Fairbanks değişiklikleri) saptamak için ayakta ön-arka, lateral, posteroanterior fleksiyon ve skyline görüntülerini içeren röntgen serileri önerilir. Artroskopi, tanıyı kesinleştirmek için de kullanılabilen bir yöntemdir.

Tedavi

Menisküs yırtığı olan tüm hastalar başlangıçta dinlenme, buz uygulama, elastik bandajla kompresyon ve bacakları kalp seviyesinin üzerine kaldırma (RICE) protokolü ile tedavi edilmelidir. Bu protokol, ağrıyı ve şişliği azaltmayı, yaralı dokuyu korumayı ve iyileşme sürecini hızlandırmayı amaçlar. Ayrıca, diz hareket açıklığını, merkez ve bacak gücünü ve diz stabilitesini artırmak için fizyoterapi programları önerilmektedir. Ağrı yönetimi için parasetamol tercih edilen ilaçtır, çünkü merkezi olarak etki eder ve iyileşme sürecine müdahale etmez. Non-steroid anti-inflamatuar ilaçlar (NSAİİ’ler) kas-iskelet iyileşmesi üzerindeki olumsuz etkileri nedeniyle yalnızca kısa süreler için kullanılmalıdır. Asemptomatik küçük menisküs yırtıkları (1 cm’den az) genellikle cerrahi müdahale gerektirmez. Büyük yırtıklar (1 cm ve üzeri) veya kök yırtıkları ve konservatif tedaviye rağmen devam eden semptomlar varsa artroskopik cerrahi düşünülmelidir. Cerrahi müdahale, yırtığın tipine göre menisküs onarımı veya kısmi menisektomi şeklinde olabilir. Dejenere diz hastalığı olan hastalarda artroskopik diz cerrahisine karşı güçlü bir öneri bulunmaktadır.