Marburg Virüsü Enfeksiyonu

Özet

Marburg virüsü enfeksiyonu bildirilmesi gereken bir durum olup, enfeksiyon şüphesi oluştuğunda yüksek düzeyde izolasyon önlemleri alınması gerekmektedir. Bu enfeksiyon, vücut sıvıları, kontamine nesneler ve cesetlerle temas yoluyla kişiden kişiye yüksek derecede bulaşıcı ve iletilebilirdir. Doğu ve Orta Afrika’ya özgü olan bu durum, meyve yarasaları, mağara ve madencilik maruziyeti ile veya son 21 günde enfekte kişilerle yakın temas ile ilişkilidir. En yaygın belirtiler genellikle gastrointestinal semptomlarla (bulantı/kusma) birlikte görülen yüksek ateş ve baş ağrısını içerir. Kanama belirtileri nadir olup, hastalığın geç evreleriyle ilişkilendirilmiştir. Tanı, genellikle bir referans laboratuvarı tarafından kan veya ağız (oral) sürüntüden ters transkriptaz polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) ile konur. Pozitif bir test mevcut enfeksiyonu doğrularken, negatif bir test semptomlar en az 72 saat boyunca mevcut olmadıkça enfeksiyonu dışlamaz. Özel bir tedavi bulunmamaktadır; tarihsel ölüm oranları yüksek olmuştur ve Ebola ile son deneyimlere dayanarak, agresif destekleyici bakım ve sıvı resüsitasyonu ile iyileştirilebileceği düşünülmektedir.

Tanı

Marburg virüsü enfeksiyonunun tanısı, yüksek ateş varlığı veya geçmişi ile epidemiyolojik riskin (örneğin, son 21 günde endemik bir bölgede yaşama, çalışma veya seyahat etme; veya laboratuvar maruziyeti) varlığı gibi iki ana faktöre dayanır. Marburg virüsü enfeksiyonu bildirilmesi gereken bir hastalıktır ve tanı, genellikle bir referans laboratuvarı tarafından kan veya oral sürüntüden Marburg virüsü için pozitif ters transkriptaz polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) testi ile doğrulanır. Tanı şüphesi olan tüm hastalarda, hasta izolasyondayken RT-PCR testi istenmelidir. Pozitif bir PCR sonucu aktif enfeksiyonu ve potansiyel bulaşıcılığı gösterirken, negatif bir test viral yükün düşük olması nedeniyle enfeksiyonu dışlamaz ve tanıyı dışlamak için semptomların başlangıcından en az 72 saat sonra tekrarlanması gerekebilir. Sıtma, endemik bölgelerden dönen yolcularda en yaygın ateş nedenlerinden biri olduğundan, tüm şüpheli hastalara sıtma için test yapılmalı ve filovirüs hastalığı şüphesi varsa ampirik sıtma tedavisine başlanmalıdır. Diğer önemli araştırmalar arasında böbrek fonksiyonu, serum elektrolitleri ve kan laktat seviyesi bulunmaktadır, çünkü bunlar dehidrasyon, akut böbrek hasarı ve şokun derecesini belirlemede yardımcı olur.

Tedavi

Marburg virüsü hastalığı için şu anda özel bir tedavi yoktur. Erken ve agresif destekleyici bakım, yönetimin temelini oluşturur. Yönetim, hastalık patogenezindeki farklılıklara rağmen, genellikle şiddetli sepsis veya dang humması yönetimi kılavuzlarına göre yapılabilir. Hızlı sıvı resüsitasyonu (ağızdan rehidrasyon çözeltisi veya intravenöz kristaloid) kritik öneme sahiptir ve önemli gastrointestinal hacim kaybı olan hastalarda büyük miktarda sıvı replasmanı gerekebilir. Tedavi, izolasyon ve enfeksiyon önleme ve kontrolü (IPC) içerir; tanı şüphesi oluşur oluşmaz yüksek düzeyde önleyici izolasyon prosedürleri ve kişisel koruyucu ekipman (KKE) kullanılmalıdır. Destekleyici bakımda potasyum ve diğer elektrolit anormalliklerinin agresif düzeltilmesi, yaşamı tehdit eden aritmilere karşı koruma sağlamada önemlidir. Olası bağırsak bakteriyel translokasyonunu tedavi etmek için ampirik geniş spektrumlu antibiyotikler (örn. seftriakson, siprofloksasin veya ampisilin/sulbaktam) başlanmalıdır. Ayrıca, şüpheli filovirüs hastalığı olan tüm hastalara ampirik artesunat bazlı antimalaryal tedavi önerilmektedir. Ateş ve ağrı öncelikle parasetamol ile, daha şiddetli ağrılar ise opioid analjeziklerle (örn. morfin) tedavi edilmeli ve non-steroidal anti-inflamatuar ilaçlardan (aspirin dahil) kaçınılmalıdır. Kanama veya yaygın intravasküler koagülasyon (DIC) gelişen hastalara K vitamini, trombosit transfüzyonu ve kriyopresipitat düşünülebilir. Hipotansiyon gelişen hastalara vazopresör destek tedavisi verilmelidir.