Labirentit

Özet

Labirentit, koklea, üç dik açılı yarım dairesel kanal ve otolit organları (utrikül, sakkül) içeren kulak kapsülünün içeriğini etkileyen iltihabi bir durumdur. En yaygın nedeni viral enfeksiyonlar olmakla birlikte, bakteriyel labirentit, otitis media veya menenjitin bir komplikasyonu olarak ortaya çıkabilir. Tipik klinik tablo baş dönmesi, dengesizlik ve işitme kaybını içermektedir. Tanı, detaylı hasta öyküsü, fizik muayene ve odyometri ile desteklenir. Tedavi genellikle semptomatiktir; esasen vestibüler baskılayıcılar ve antiemetiklerin kullanımını kapsar ve kalıcı semptomlar için vestibüler rehabilitasyon ile devam eden yönetim sağlanır. Labirentit, iç kulağı etkileyen bakteriler veya virüsler tarafından meydana gelir ve genellikle sensörinöral işitme kaybı (genellikle geri dönüşümsüzdür), baş dönmesi ve dengesizlik ile kendini gösterir; bir veya her iki kulağı da etkileyebilir.

Tanı

Labirentit tanısı, genellikle kapsamlı bir öykü ve fizik muayene ile baş dönmesi ve vertigo ile başvuran hastaların ayırıcı tanısının daraltılmasıyla konur. Hastalar genellikle şiddetli oda dönmesi hissi, bulantı ve kusma ile başvururlar; tek taraflı işitme kaybı ve kulak çınlaması da görülebilir. İşitme kaybı iletimsel değil, sensörinöral tiptedir ve önemli işitme kaybı, labirentiti vestibüler nöritten ayıran kritik bir faktördür. Fizik muayenede, hızlı fazı etkilenmeyen kulağa vuran spontan horizontal-dönme nistagmusu sıklıkla mevcuttur ve hastalar Romberg testi ve tandem yürüyüşü gerçekleştirmekte zorlanabilirler. Tanıyı desteklemek için odyometri (işitme kaybının boyutunu belgelemek ve sensörinöral tipte olduğunu doğrulamak için) ve Weber ve Rinne testleri (işitme kaybının tipini belirlemek için) gibi testler faydalıdır. Görüntüleme (BT veya MRI), retrokohlear patolojiyi ve diğer ayırıcı tanıları dışlamak için istenebilir. Bakteriyel menenjit şüphesi varsa beyin omurilik sıvısı (BOS) kültürü ve atipik sunum veya ek risk faktörleri varsa sifiliz ve HIV için serolojik testler yapılabilir.

Tedavi

Labirentit tedavisi semptomatiktir ve akut vertigo, bulantı ve kusmanın kontrolünü amaçlar. Tedavi esasen antikolinerjik özelliklere sahip antihistaminikler (örn. prometazin, siklizin, dimenhidrinat) ve antiemetikler (örn. proklorperazin, metoklopramid, ondansetron) gibi vestibüler baskılayıcıların kullanımını içerir. Bu ilaçların sedatif etkileri nedeniyle hastalar tedavi sırasında araç kullanma ve ekipman kullanma konusunda uyarılmalıdır ve aynı anda sadece bir ajan kullanılmalıdır. Metoklopramid, nörolojik ve diğer olumsuz etkilerin riskini en aza indirmek için sadece 5 güne kadar kullanılmalıdır ve bu endikasyon için çocuklarda önerilmez. Akut vertigo semptomları genellikle 72 saat içinde düzelir. Ani sensörinöral işitme kaybı olan hastalar için kısa bir oral kortikosteroid tedavisi standart bakım olarak kabul edilir. Bakteriyel labirentit durumunda, vertigo tedavilerine ek olarak altta yatan duruma yönelik (otitis media veya menenjit) antibiyotik tedavisi gereklidir. Özellikle pnömokok menenjiti durumunda oral veya intravenöz kortikosteroidler (deksametazon gibi) işitme kaybının şiddetini ve sıklığını azaltmada faydalı olabilir. Tedaviden sonra kalıcı vestibüler semptomları olan hastalar, vestibüler baskılayıcıların kesilmesi ve denge bozukluklarını tedavi etmek için fizyoterapi/mesleki terapi tekniklerini kullanan vestibüler rehabilitasyona ihtiyaç duyabilirler.