Kurşun Toksisitesi

Özet

Kurşun toksisitesi, mesleki veya evde kurşuna maruz kalma sonucunda ortaya çıkan çok sistemli bir hastalıktır. Toksisite için belirlenmiş bir eşik seviyesi yoktur ve müdahaleler, artan maruziyetin ilk belirtisinde başlatılmalıdır. Kurşun, çocuklar için nörogelişimsel işlev bozukluğuna, yetişkinler içinse kardiyovasküler, böbrek, nörolojik ve hematolojik işlev bozukluklarına neden olabilir. Tedavinin temel unsuru, maruziyet kaynağının tamamen ortadan kaldırılmasıdır. Çocuklarda kan kurşun seviyesi 2.2 mikromol/L (45 mikrogram/dL) veya daha yüksek, yetişkinlerde ise 3.4 mikromol/L (70 mikrogram/dL) seviyesinden yüksekse ve/veya hasta semptomatikse şelasyon tedavisi uygulanır. Akut kurşun ensefalopatisi, yoğun bakım ortamında agresif şelasyon tedavisi gerektiren acil bir tıbbi durumdur. Akut semptomlar tedavi ile düzelebilir, ancak nörolojik bozukluklar ve kardiyovasküler toksisiteler genellikle geri dönüşümsüzdür. Kurşun, maruziyet sona erdikten sonra dahi kemikte on yıllar boyunca kalabilir; bu nedenle tüm hastaların uzun vadeli izlemeye ihtiyacı vardır.

Tanı

Kurşun zehirlenmesi tanısı, kurşuna potansiyel olarak maruz kalmış herkes için dikkate alınmalıdır. Herhangi bir tespit edilebilir kurşun seviyesi, kurşuna maruz kalma ile tutarlıdır. Tanının birincil yöntemi tam kan kurşunu ölçümüdür, ancak müdahaleler artan maruziyetin ilk belirtisinde başlatılmalıdır. Maruz kalma öyküsü, belirtilerin özgül olmaması veya yokluğu nedeniyle en güçlü belirleyici özelliktir. Geçmiş sorgulamasının ana amacı, kurşun maruziyeti riskini kapsamlı bir şekilde değerlendirmektir. Klinik muayene genellikle bulgusuzdur çünkü çoğu hasta asemptomatiktir. Çocuklarda kan kurşunu referans değeri 0.17 mikromol/L (3.5 mikrogram/dL) olarak kullanılırken, yetişkinlerde yükselmiş kan kurşunu seviyesi için vaka tanımı 0.24 mikromol/L (5 mikrogram/dL) olarak belirlenmiştir. ABD İş Sağlığı ve Güvenliği İdaresi (OSHA), yetişkinlerde 1.2 mikromol/L (25 mikrogram/dL) seviyesini ciddi olarak değerlendirir ve denetim gerektirir.

Tedavi

Kurşun zehirlenmesinin birincil tedavi yöntemi, maruz kalma kaynağının ortadan kaldırılmasıdır. Akut semptomlar ve yüksek kan kurşunu seviyeleri için şelasyon tedavisi endikedir. Şelasyon tedavisine başlanmadan önce kurşun maruziyeti durdurulmalıdır. Kurşun ensefalopatisi, yoğun bakım ünitesinde agresif şelasyon tedavisi gerektiren tıbbi bir acil durumdur. Şelasyon tedavisi için kullanılan ajanlar arasında parenteral sodyum kalsiyum edetat ve dimercaprol ile ağızdan sukimer ve penisilamin bulunur. Şelasyon tedavisi, asemptomatik ve hafif semptomatik zehirlenmelerde tartışmalıdır. Mide içinde olduğu bilinen katı kurşun nesneleri için, potansiyel olarak ciddi zehirlenmeyi önlemek amacıyla endoskopik prosedürler, cerrahi veya tüm bağırsak irrigasyonu yoluyla çıkarılması önerilir. Kurşun zehirlenmesi olan tüm hastalar, kurşun toksisitesinin kronik bir hastalık olduğunu bilmeli ve sürekli takip ile izlenmelidir.