Keratit

Özet

Keratit, dünya genelinde körlüğün önde gelen nedenlerinden biri olmaya devam eden bir göz acil durumudur. Başlıca risk faktörleri arasında kornea travması, kontakt lens kullanımı ve kornea epitelinin bozulması yer almaktadır. Tanı, dikkatli bir öykü alımı, yarık lamba muayenesi ve kornea kazıma kültürlerine dayandırılır. Tedavi, gerektiğinde göz bebeği genişletici ajanlar, analjezikler, kortikosteroidler ve sistemik antimikrobiyallerle desteklenebilen topikal antimikrobiyal ajanları içerir. Kornea skarlaşması, perforasyon ve endoftalmit gibi ciddi komplikasyonlar görülebilir.

Tanı

Göz ağrısı, kızarıklık, ışık hassasiyeti, akıntı veya görme azalması şikayetleriyle başvuran her hastada keratitten şüphelenilmelidir. Tanı, yarık lamba muayenesinde kornea lezyonu görülmesiyle doğrulanır ve her vakada enfeksiyon olasılığı dışlanmalıdır. Tanı, semptomların doğası ve süresi, önceki göz travması, tıbbi ve göz öyküsü gibi geçmişin önemli bileşenlerine dayanır. Risk faktörlerinin varlığı, korneal infiltrat, kornea ülseri, dendritik veya coğrafi epitel lezyonu ve korneal perinörit gibi bulgular tanı için anahtar faktörlerdir. Tanı kesinleştikten sonra daha ileri inceleme ve tedavi için bir göz doktoruna yönlendirme önerilir.

Tedavi

Enfeksiyöz keratit tedavisinde amaç, nedensel ajanları ortadan kaldırmak, korneal skarlaşmayı en aza indirmek ve göz fonksiyonunu korumaktır. İdeal olarak, kornea kazıntıları antimikrobiyal tedaviye başlamadan önce kültür ve duyarlılık için gönderilmelidir. Belirli klinik veya tarihsel kanıtlar aksi yönde bir şey önermedikçe, mikrobiyal keratit bakteriyel olarak kabul edilmeli ve ampirik antibiyotik tedavisine başlanmalıdır. Düşük riskli hastalar için polimiksin B/trimetoprim veya bir florokinolon gibi geniş spektrumlu topikal antibiyotikler; orta riskli ve kontakt lens kullanıcıları için ise geniş spektrumlu topikal florokinolonlar önerilir. Yüksek riskli hastalar, güçlendirilmiş topikal antibakteriyel kombinasyonları ile tedavi edilir. Tedaviye topikal sikloplejikler (ön kamara reaksiyonu ve fotofobi için) ve ağızdan analjezikler eklenmelidir.