Hepatit A

Özet

Hepatit A bulaşması genellikle belirtiler ortaya çıkmadan yaklaşık iki hafta önce başlar ve dışkıdaki viral konsantrasyonların en yüksek olduğu dönemlerde yedi haftaya kadar sürebilir. Sarılık başladıktan bir hafta sonra hastalar genellikle bulaşıcı kabul edilmez. Semptomatik hastalar ani başlangıçlı ateş, karın ağrısı, halsizlik, sarılık, koyu idrar, açık renkli dışkı veya ishal ile başvurabilir. Tanı için tercih edilen test, İmmünoglobulin M (IgM) anti-hepatit A virüsü serolojisidir. Yaygın muayene bulguları arasında klinik sarılık ve belirgin şekilde yükselmiş serum transaminazları (genellikle ) ile birlikte hepatomegali bulunur. Özel bir tedavi mevcut değildir ve yönetim genellikle destekleyicidir. Maruziyet sonrası profilaksi, belirli hasta faktörlerine ve ulusal kılavuzlara bağlı olarak aktif veya pasif aşılama ile gerçekleştirilebilir.

Tanı

Hepatit A’nın tanısı, akut veya erken iyileşme döneminde pozitif olan serum IgM anti-HAV antikorları ile doğrulanır. Bu antikorlar genellikle semptomların başlangıcından 5-10 gün önce pozitifleşir ve 6 ay içinde tespit edilemez seviyelere düşer. IgG anti-HAV ise on yıllar boyunca tespit edilebilir ve önceki bir enfeksiyonu veya yakın zamanda geçirilmiş hastalığı gösterebilir, bu nedenle sonuçları IgM anti-HAV ve klinik özelliklerle birlikte yorumlanmalıdır. Laboratuvar testleri arasında serum transaminazları (ALT ve AST) ve bilirubin istenebilir; transaminaz seviyeleri ‘yi aşabilir, ancak seviye ile hastalık şiddeti arasında zayıf bir korelasyon vardır. Serum ALT genellikle AST’den daha yüksektir ve bilirubin seviyesi tipik olarak ile () arasında yükselir. Kan üre, serum kreatinin ve protrombin zamanı (PT) da akut böbrek hasarı veya akut karaciğer yetmezliği olasılığını değerlendirmek için ölçülmelidir. Risk faktörlerinin (endemik bölgede yaşamak, enfekte biriyle yakın temas, yüksek riskli seyahat vb.) varlığı, ateş, keyifsizlik, bulantı, kusma ve sarılık gibi ani başlayan semptomlar ve hepatomegali gibi fiziksel bulgular ana tanı faktörleridir.

Tedavi

Hepatit A virüsü (HAV) enfeksiyonu için tedavi, özel bir antiviral tedavi mevcut olmadığından esas olarak destekleyicidir, gerektiğinde uygun dinlenmeyi içerir. Hastalar aşırı parasetamol ve alkol alımından kaçınmalıdır. Akut enfeksiyon çoğunlukla ayakta tedavi ile yönetilir, ancak nadir durumlarda sıvı kaybı, koagülopati veya ensefalopati için hastaneye yatış gerekebilir. Hastaların ‘inde kötüleşen sarılık, koagülopati ve ensefalopati ile karakterize olan akut karaciğer yetmezliği meydana gelir ve bu durum, karaciğer nakli konusunda deneyimli merkezlere hızlı yönlendirme gerektirir. Maruziyet sonrası profilaksi, HAV enfeksiyonuna maruz kaldıktan sonra koruma sağlamak için aktif (aşı) veya pasif (immünoglobulin) aşılama ile yapılabilir ve öneriler coğrafi olarak farklılık gösterir. ABD Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC), 12 ay ve üzeri bağışıklığı yeterli kişiler için mümkün olan en kısa sürede tek doz hepatit A aşısı önermektedir; 40 yaş üstü ve risk faktörleri olanlar için immünoglobulin birlikte uygulanması düşünülebilir. Bağışıklığı baskılanmış veya kronik karaciğer hastalığı olan 12 ay ve üzeri kişiler ile aşı kontrendikasyonu olan veya 12 aydan küçük bebekler için ise immünoglobulin ve tek doz aşı (ayrı yerlere) eş zamanlı veya sadece immünoglobulin önerilir.