Çocuk İstismarı

Özet

Çocuk istismarı, tüm dünyada görülen ve her yaştan çocuğu etkileyebilen ciddi bir olgudur, ancak istismarın en yüksek oranları özellikle bebekler ve küçük çocuklar arasında gözlemlenmektedir. Bu kötü muamele durumu; fiziksel istismar, duygusal istismar (psikolojik kötü muamele), cinsel istismar ve ihmal olmak üzere dört ana kategoride tanımlanmıştır ve çocuklar bu kategorilerin birine veya bir kombinasyonuna maruz kalabilirler. İstismar, genellikle bir ebeveyn veya birincil bakıcı gibi çocuğa yakın biri tarafından aile, kurumsal veya toplumsal ortamlarda sürekli bir süreç olarak gerçekleşebilir, nadiren de olsa yabancılar tarafından da uygulanabilir. Tıbbi uygulamada karşılaşılan en büyük zorluklardan biri, gözlemlenen yaralanmaların kazara mı yoksa kasten mi oluştuğunu kesin olarak ayırt etmektir ve bir çocukta şüpheli bir yaralanmanın bulunması, istismara özgü diğer yaralanmaların araştırılması için kapsamlı bir değerlendirmenin yapılmasını gerektirmektedir. Ülkeler arasında zorunlu bildirim gibi yasal düzenlemeler farklılık gösterse de, çocuğun refahının öncelikli olduğu ilkesi evrensel bir yaklaşımdır.

Tanı

Çocuk istismarı, ihmal dahil olmak üzere, bir çocuğa kasten zarar verme veya bu zararı önlemek için harekete geçmeme suretiyle yapılan her türlü kötü muameleyi ifade etmektedir. Çocuklar, aile, kurum veya toplum ortamında, ebeveynler, bakıcılar veya diğer çocuklar tarafından istismar edilebilirler. İstismar; fiziksel, duygusal, cinsel veya ihmal şeklinde kategorize edilmiş olup, bu kapsamlı tıbbi yaklaşım ağırlıklı olarak fiziksel çocuk istismarını incelemektedir. Yaralanmaların kaza sonucu mu yoksa istismar kaynaklı mı olduğunu belirlemek için mevcut yaralanmalarla tutarlı bir travma öyküsü almak ve yaralanmaların çocuğun gelişimsel yaşı ile uyumlu olup olmadığını dikkatle değerlendirmek tanı koyma sürecinde hayati öneme sahiptir.

Tedavi

Çocuk istismarı yönetiminde en yüksek öncelik daima çocuğun güvenliğini sağlamaktır; bu, devam eden araştırmalar sırasında hayati bir adımdır ve sosyal hizmet uzmanları ile diğer ilgili ekip üyeleriyle derhal iletişim kurmayı gerektirir. Eğer bir istismar tanısı düşünülüyorsa, çocuğun veya diğer aile üyelerinin olası bir tehlikeye girmesini engellemek amacıyla ebeveynler veya bakıcılar ilgili tüm araştırmalar ve yönlendirmeler hakkında bilgilendirilmelidirler. Görülen bireysel yaralanmaların yönetimi, istismar durumunun varlığından bağımsız olarak uygun şekilde gerçekleştirilmelidir; ancak istismar şüphesi varsa, klinisyenin ek ve gizli yaralanmaları aramak için kapsamlı bir inceleme yapması esastır. Çocuk koruma prosedürleri, vakaya özgü koşullara göre derhal uygulanmakta ve akut yaralanmaların yönetimini takiben, aile terapisi veya bilişsel davranışçı terapi gibi bireyselleştirilmiş ruh sağlığı hizmetleri dikkate alınmalıdır.