Böbrek Arter Stenozu

Özet

Böbrek arter stenozu, böbrek arter lümeninin daralması ile karakterize olup en sık aterosklerotik değişiklikler veya fibromüsküler displazi sonucu ortaya çıkar ve daralmanın anjiyografik olarak %50’den fazla olduğu durumda klinik olarak önemli kabul edilir; hastalık genellikle hızlanmış, dirençli veya kontrol edilmesi zor hipertansiyon ile belirginleşir, bazen renin-anjiyotensin sisteminin aktivasyonu sonucu hipokalemi veya düşük-normal potasyum düzeyleri ile ilişkilidir ve bilateral tutulumda hacim aşırı yüklenmesine bağlı belirgin klinik tablolar gelişebilir.

Tanı

Kesin tanı uygun görüntüleme yöntemleriyle koyulur; başlangıç olarak invaziv olmayan testler (böbrek duplex ultrasonu, BT anjiyografi, MR anjiyografi) tercih edilirken, lezyon fizyolojisini ve klinik önemini belirlemede konvansiyonel anjiyografi ve işlem sırasında ölçülen trans-stenotik basınç gradyanları en duyarlı ve özgül ölçütleri sağlar; tanıda laboratuvar incelemeleri (serum kreatinin, serum potasyum, idrar analizi) tanı destekleyici olup aldosteron-renin oranı gibi testlerle ikincil hipertansiyon etkenleri ayırt edilir.

Tedavi

Tedavi öncelikle agresif tıbbi yönetim ve kardiyovasküler risk faktörlerinin düzeltilmesine dayanır; antihipertansif tedavide renin-anjiyotensin blokajı (ACE inhibitörü veya ARB) birinci basamak yaklaşım olmasına rağmen başlangıç sonrası böbrek fonksiyonu ve elektrolitler yakından izlenir, eşlik eden aterosklerotik hastalık nedeniyle statin ve aspirin kullanımına yönelme önerilir; revaskülarizasyon (perkütan anjiyoplasti/stentleme) seçilmiş olgularda, özellikle tek fonksiyonel böbreği besleyen ostial/hipertansif direnç, hızla kötüleşen hipertansiyon veya tekrarlayan akciğer ödemi gibi klinik tablolarda değerlendirilir; fibromüsküler displazide perkütan balon anjiyoplasti genellikle birinci basamak ve yüksek başarı oranlı bir tedavi seçeneğidir, stentleme yalnızca komplikasyon veya tekrarlayan stenoz durumunda düşünülür.