Mikroskopik Kolit

Özet

Mikroskopik kolit, genellikle 50 yaş üstü kişilerde kronik, kansız, sulu ishal ile ortaya çıkan bir durum olup, kadınlarda erkeklerden daha yaygındır. Yaygın diğer belirtiler arasında dışkı aciliyeti, dışkı kaçırma ve gece dışkılama bulunur. Bu belirtiler, hastaların yaşam kalitesinde önemli bir bozulmaya yol açabilir. Tanı, ileokolonoskopi sırasında sağ ve sol kolondan alınan biyopsilerde gözlemlenen karakteristik patohistolojik bulgularla doğrulanır; ancak kolon mukozası ileokolonoskopide normal veya normale yakın bir görünüme sahiptir. Tedavinin hedefleri klinik remisyonu sağlamak (günde 3’ten az dışkı ve günde 1’den az sulu dışkı) ve yaşam kalitesini iyileştirmektir. Tedavi seçenekleri, hastalığın şiddeti ve yaygınlığına bağlı olarak antidiyareik ilaçlar, bizmut subsalisilat, oral budesonid, safra asidi bağlayıcıları ve immünosupresanlar veya biyolojik ajanları içerebilir. Tüm hastalar için, diyet değişiklikleri, ilişkili ilaçların kesilmesi/kaçınılması ve sigara kullananların bırakmaya teşvik edilmesi gibi katkıda bulunan faktörlerin değiştirilmesi önemlidir. Tıbbi tedaviye yanıt oranlarının yüksek olmasına rağmen, tedavi kesildikten sonraki nüks oranı hastaların yüzde 60 ila yüzde 80’inde değişken bir nüks süresiyle görülmektedir.

Tanı

Mikroskopik kolit tanısı, kronik, kanlı olmayan, sulu ishal ile başvuran, özellikle 50 yaş üstü ve kadın hastalarda şüphelenilmelidir. Tanı, iltihaplı bağırsak hastalığı (IBD), çölyak hastalığı veya irritabl bağırsak sendromu (IBS) gibi diğer kronik ishal nedenlerini dışlamak için yapılan testlerle başlar. Başlangıç araştırmaları tüm hastalarda çölyak hastalığı için serolojik testler, temel metabolik panel, tam kan sayımı, enfektif patojenler için dışkı çalışmaları ve parazitik enfeksiyonları dışlamak için dışkı mikroskobisi ve Giardia antijeni testlerini içerir. Bu ilk incelemeler negatifse, tanı en az sağ ve sol kolondan biyopsi alınarak yapılan bir ileokolonoskopi ile doğrulanır. Kolon mukozası endoskopik muayenede genellikle tamamen normal görünür, ancak hafif eritem ve ödem de görülebilir. İki ana histolojik alt tip, kollajenöz kolit ve lenfositik kolit, biyopsi örneklerinde belirgin anormallikler gösterir ; kollajenöz kolit 10 mikrometreden kalınlaşmış subepitelyal kollajen bandı (normal 5 mikrometreden az) ve artmış inflamatuar infiltrat ile karakterizedir , lenfositik kolit ise yüzey epitel hücresi başına 100’de 20’den fazla intraepitelyal lenfosit artışı (normal 5 mikrometreden az) ve lamina propriada artmış inflamatuar infiltrat ile karakterizedir.

Tedavi

Mikroskopik kolit tedavisinin temel hedefleri, klinik remisyon sağlamak (yani, günde ortalama 3’ten az dışkı ve günde ortalama 1’den az sulu dışkı) ve hastanın yaşam kalitesini artırmaktır. Tüm hastalar, diyet değişiklikleri, suçlu ilaçlardan kaçınma/çekilme ve sigara içenleri bırakmaya teşvik etme gibi semptomlara katkıda bulunan faktörlerin değiştirilmesiyle yönetilmelidir. Hafif semptomları olan hastalar için (yani, günde 3’ten az dışkı), loperamid veya difenoksilat/atropin gibi antidiyareik ilaçlar verilir. Orta şiddette semptomları olan ve antidiyareik ilaçlara dirençli hastalar için, 6 ila 8 hafta boyunca bizmut subsalisilat (uzun süreli kullanımı nörotoksisite riski nedeniyle önerilmez) düşünülebilir. Bizmut subsalisilata yanıt vermeyen orta şiddetli semptomlu hastalar veya şiddetli semptomları olan hastalar (yani, günde 3 sulu dışkı) için, klinik remisyon indüksiyonu için birinci basamak olarak 8 haftalık oral budesonid tedavisi verilmelidir. Budesonide dirençli hastalarda, hafif semptomlar için kolestiramin tek başına veya loperamid ile kombinasyon halinde düşünülmelidir. Şiddetli semptomları olan ve oral budesonide dirençli hastalar için, azatiyoprin gibi immünosupresif ajanlar veya adalimumab, infliksimab veya vedolizumab gibi biyolojik ajanlar düşünülmelidir. Cerrahi, tıbbi tedaviye yanıt vermeyen seçilmiş hastalarda düşünülebilen nadir bir seçenektir. Nüks durumunda, remisyonu sürdürmek için en düşük etkili dozda oral budesonid yeniden başlatılmalıdır.