Medial Kolateral Ligament Yaralanması

Özet

Medial kolateral ligament (MCL) yaralanması, diz eklemine aşırı valgus stresi veya dışa rotasyon kuvvetleri uygulandığında meydana gelir. En yaygın belirti, eklem hattının üzerinde veya altında dizin medial tarafında hissedilen ağrıdır ve hastalar genellikle yürüme yeteneğini koruyabilirler. Tanı ve derecelendirme, büyük ölçüde hastanın öyküsü ve fizik muayenesi ile konulur. Çoğu hasta ameliyat gerektirmeyen yöntemlerle tedavi edilir. İzole MCL yaralanmalarının prognozu genellikle iyidir ve hastaların çoğu 3 ila 6 hafta içinde spora ve 3 ay içinde yaralanmadan önceki aktivite seviyelerine geri döner. Bununla birlikte, kombine çoklu ligament yaralanmaları ve kronik MCL yaralanmaları genellikle cerrahi müdahale gerektirebilir.

Tanı

MCL yaralanmasının tanısı ve derecelendirmesi genellikle tipik bir öykü ve fizik muayene bulguları ile konulabilir. Yaralanmanın kesin mekanizmasının belirlenmesi, olası patoloji yerini tanımlamaya yardımcı olur; dize aşırı valgus stresi, en yaygın MCL yaralanması mekanizmasıdır. Medial diz ağrısı ve sertliği yaygın semptomlardır. Fizik muayenede, abduksiyon (valgus) stres testi ile medial instabilite değerlendirilir; diz 30 derece bükülürken valgus yük uygulanır ve gevşeklik derecesi ile son noktanın kalitesi not edilir. Eşlik eden yaralanmaları dışlamak için ön çekme testi ve Lachman testi gibi ek testler yapılır. Radyografi ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG), eşlik eden diz patolojisini ve ligament yaralanmasının yerini belirlemede faydalıdır. Düz röntgenler Ottawa diz kurallarına göre kemik kırıklarını dışlamak için istenir. MRG, yumuşak doku anatomisini mükemmel bir şekilde görselleştirir ve menisküs, ön çapraz bağ (ACL) veya arka çapraz bağ (PCL) yaralanması şüphesi varsa gereklidir.

Tedavi

Çoğu MCL yaralanması konservatif olarak tedavi edilir. Tüm şüpheli diz burkulmaları başlangıçta dinlenme, buz, kompresyon ve yükseltme (RICE) protokolü ile tedavi edilmelidir. Şişliği azaltmak ve ağrı kesici sağlamak için non-steroid anti-inflamatuar ilaçlar (NSAID’ler) verilebilir. Yaralı diz dengesiz veya aşırı ağrılıysa, menteşeli bir diz destek aparatı ve/veya koltuk değneği kullanılmalıdır. Derece II ve III yaralanmaları genellikle koruyucu yürüyüş gerektirir. Derece III yaralanmaları, yırtılan ligament uçları arasındaki mesafeyi en aza indirmek için 30 derece fleksiyona ayarlanmış menteşeli diz destek aparatı ile 4 ila 6 hafta süreyle immobilize edilmelidir. Şişlik azaldıktan ve hasta daha kolay hareket edebildikten sonra, kuadriseps ve hamstring gücünü artırmayı amaçlayan bir fizyoterapi programına başlanmalıdır. MCL yaralanmaları nadiren cerrahi rekonstrüksiyon gerektirir; istisnalar arasında cerrahi olmayan tedaviye yanıt vermeyen kronik MCL yaralanmaları (3 ay veya daha uzun süre devam eden yüksek dereceli gevşeklik) ve bazı çoklu ligament diz yaralanmaları bulunur.