Hepatit D

Özet

Hepatit D virüsü (HDV) enfeksiyonu, dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen bir durumdur ve hepatit delta enfeksiyonu olarak da bilinir. HDV, çoğalmak için Hepatit B virüsü (HBV) yüzey antijenine ihtiyaç duyan defektif bir virüs olduğundan, duyarlı konakları eşzamanlı koenfeksiyon veya önceden HBV ile enfekte olmuş bir bireyin süper enfeksiyonu yoluyla enfekte eder. Kronik HBV enfeksiyonu olan bireylerin yaklaşık %5’inde, yani tahmini 12 milyon insanda, HDV ile enfeksiyonu gösteren antikorlar bulunur ve bunların çoğu kronik HDV enfeksiyonuna sahiptir. Kronik HDV enfeksiyonu, kronik viral hepatitin en şiddetli türü olup genellikle siroza, karaciğer yetmezliğine ve hepatoselüler karsinoma yol açar. HDV antikorunun varlığı maruziyetin kanıtını sağlarken, HDV RNA’nın tespiti mevcut bir enfeksiyonu gösterir. Tedavinin temel amacı, karaciğer nakli gerektiren son evre karaciğer hastalığına ilerlemeyi önlemektir.

Tanı

HDV enfeksiyonunun klinik sunumu asemptomatikten akut karaciğer yetmezliği, siroz, kronik karaciğer hastalığı, karaciğer dekompansasyonu ve hepatoselüler karsinoma kadar değişebilir. HBV enfeksiyonu ortamında gerçekleştiği için, HBV için risk faktörleri olan hastalar, yani artmış cinsel maruziyet olasılığı, enjeksiyon uyuşturucu kullanımı ve yüksek endemik bir bölgede doğmuş olma gibi durumları olanlar, HDV enfeksiyonu açısından da risk altındadır. Hepatit B yüzey antijeni (HBsAg) pozitif çıkan hastalar, HDV antikoru için taranmalıdır ve eğer bu pozitif bulunursa, mevcut bir enfeksiyonu doğrulamak için HDV RNA testi yapılmalıdır. Karaciğer Çalışmaları için Avrupa Derneği (EASL), anti-HDV antikoru için taramanın tüm HBsAg pozitif bireylerde en az bir kez yapılmasını önermektedir. Akut HDV enfeksiyonu, genellikle kendiliğinden sınırlı, grip benzeri bir hastalık olarak ortaya çıkabilir, ancak diğer viral hepatit formlarına göre daha şiddetli seyretme eğilimindedir ve akut karaciğer yetmezliğine yol açabilir. Kronik HDV enfeksiyonu ise HDV’nin 6 aydan fazla varlığı olarak tanımlanır ve genellikle en şiddetli kronik viral hepatit türü olarak siroz ve hepatoselüler karsinom ile sonuçlanır.

Tedavi

HDV enfeksiyonu için tedavi seçenekleri sınırlıdır ve akut enfeksiyon için onaylanmış farmakolojik tedavi mevcut değildir. Akut enfeksiyonu olan hastalar, semptomlarına göre destekleyici bakımla yönetilir. Kronik enfeksiyonu olan hastalar ise peginterferon alfa-2a veya bulevirtid gibi antiviral tedaviler için değerlendirilebilir. Peginterferon alfa-2a, tespit edilebilir HDV RNA’sı bulunan tüm uygun hastalarda (ilişkili kompanse siroz olsun ya da olmasın) düşünülmelidir ve tercih edilen tedavi süresi 48 haftadır. Bulevirtid, HDV’nin hepatositlere girişini engelleyen bir giriş inhibitörüdür ve kompansate karaciğer hastalığı olan HDV RNA-pozitif yetişkinlerin kronik HDV enfeksiyonu tedavisi için Avrupa ve Birleşik Krallık’ta onaylanmıştır. Hem peginterferon alfa hem de bulevirtid, dekompanse sirozu olan hastalarda kontrendikedir. Son evre karaciğer hastalığı veya fulminan hepatitli hastalarda karaciğer nakli sıklıkla gereklidir ve uygun hastalarda mükemmel bir sonuçla ilişkilidir. Kompanse sirozu olan ve tespit edilebilir HBV DNA’sı bulunan tüm hastalara, HBV DNA seviyelerinden bağımsız olarak nükleozid/nükleotid analoğu (örn. entekavir, tenofovir) verilmelidir.