Bradikardi

Özet

Sinüs bradikardisi, sinüs düğümü disfonksiyonu ve atriyoventriküler (AV) iletim anormallikleri sonucunda, geçici olsa dahi dakikada 50 atımdan (bpm) daha yavaş olan herhangi bir kalp ritmi olarak tanımlanmaktadır. Bu durumun nedenleri arasında içsel sinüs düğümü, AV nodal ve His-Purkinje sistemindeki hastalıklar veya geri dönüşümlü olabilecek ilaçlar, elektrolit anormallikleri ve çevresel faktörler gibi dışsal etkiler bulunmaktadır. Bradikardinin yaygın semptomları arasında senkop, aşırı yorgunluk ve baş dönmesi yer almakta, ancak hastalar tamamen asemptomatik olarak da seyredebilmektedir. Hastanın değerlendirilmesi, semptomların kalp hızı ile olan ilişkisinin belirlenmesini ve altta yatan kardiyovasküler durumların dikkatlice değerlendirilmesini içermektedir. Geri dönüşümlü bir nedene sahip olan hastaların uzun süreli tedaviye ihtiyacı olmayabilirken, geri dönüşümsüz nedenleri olanlar için implante edilebilir bir pacemaker (defibrilatörlü veya defibrilatörsüz) gerekli hale gelebilir; acil tedavi ise geçici pacing ve ilaç müdahalelerini kapsayabilir.

Tanı

Bradikardi tanısı, kalp ritminin geçici bile olsa 50 bpm’nin altına düştüğü durumlarda bir EKG veya telemetri monitörü aracılığıyla konulur; bu hız çoğu uzmanın bradikardiyi kabul ettiği sınırdır. On iki derivasyonlu EKG ve/veya kalp monitörü bu durumun tanısında tercih edilen temel testlerdir. Tanısal süreçteki esas zorluk, bradikardinin etiyolojisini saptamak ve impuls üretimi veya yayılımındaki azalmanın tam olarak hangi bölgede gerçekleştiğini belirlemektir. Testlerin öncelikli kullanımı, semptomların kalp hızı ile ilişkisini kanıtlamak ve hasta asemptomatik olsa dahi potansiyel olarak tehlikeli bir altta yatan durumu ortaya çıkarmaktır. Yaş, tanıdaki en önemli faktördür; yaşlı hastalar sıklıkla sinüs düğümü veya iletim sistemindeki yaşa bağlı fibroz ve skleroz (Lev-Lenegre Sendromu) nedeniyle bradikardi ile başvururlar. Bu nedenle, tüm hastalardan ayrıntılı bir ilaç geçmişi alınmalı, özellikle AV düğümü bloke eden beta blokerler, kalsiyum kanal blokerleri ve digoksin gibi ilaçlar sorgulanmalıdır.

Tedavi

Bradikardi tedavisi, altta yatan nedene göre farklılık gösterir; hipotiroidizm, elektrolit bozuklukları veya ilaçlar gibi geri dönüşümlü tetikleyici olaylar tedavi edilip ortadan kaldırılırsa, hastalar kalıcı tedavi gerektirmeyebilir ve durum düzelebilir. Ancak, iletim sisteminde geri dönüşümsüz bir hastalığı olan veya bradikardiye bağlı semptomlar yaşayan hastalar için kesin tedavi, kalıcı bir implante edilebilir pacemaker yerleştirilmesini gerektirir. Pacemaker tedavisi, semptomatik hastaların prognozunu önemli ölçüde iyileştirerek mükemmel bir uzun vadeli sonuç sağlar. Acil durumda ise, hemodinamik çöküş riskini önlemek için geçici pacing veya farmakolojik müdahaleler (ilaç tedavisi) uygulanabilir. Özellikle miyotonik distrofisi tip 1 veya Kearns-Sayre sendromu gibi genetik hastalıklara bağlı yüksek riskli iletim bozukluğu kanıtı olan hastalara, semptomlarından bağımsız olarak pacemaker implantasyonu önerilmelidir.